रंगमञ्च दिवसको औपचारिक कार्यक्रममा युवक कुटिएपछि...
धरान । ५५ औं विश्व रंगमञ्च दिवसको अवसरमा धरान ९ स्थित होटल रत्न इनको हलमा सोमबार नाट्य संगोष्ठी कार्यक्रम चलिरहेको थियो । आयोजक आरम्भ नाट्य डबलीका सचिव प्रविण राईले कार्यक्रमबारे बोल्न मात्र शुरु गरेका थिए, एक युवाले अर्कोलाई कुट्दै स्टेज छेऊमै पुगे ।
‘साला पाकेटमार’ भन्दै एक युवालाई अर्कोले कुट्न थाले । औपचारिक कार्यक्रमको बीचमा अचानक युवाहरु झगडा गर्दै पुगेपछि हलमा सन्नटा छायो । खासमा के भएको हो भनेर शुरुमा त कसैले भेऊ नै पाएनन्, सबै स्तब्ध बने । कुटाई खाने पाकेटमार युवा कार्यक्रममा आतिथ्यता ग्रहण गरिरहेका भाषाविद् डा.टंक न्यौपानेका विद्यार्थी रहेछन् । पाकेटमार ती युवकको बचाउ गर्दै डा.न्यौपानेले भने–‘ए भाई, ऊ त्यस्तो होइन ।’ तर, उनको आग्रह सुनुवाई भएन ।
ती दुई युवाबीच जब दोहोरो संवाद शुरु भयो, अनि मात्र रहस्य खुल्यो । ती युवा त आरम्भका नव कलाकारहरु पो रहेछन् । धनी परिवारका छोरा आमा बुबाको माया र सही हेरविचार नपाएर लागुऔषध दुव्र्यसनमा फसेका रहेछन् उनी । लागुऔषधको लतले उनलाई अन्ततः पाकेटमार बन्न बध्य बनाएको रहेछ । ‘हो, म दुव्र्यसनी हुँ । आमा बुबाले माया ममता र सँस्कार दिएको भए यस्तो हुन्न थे । मलाई केयर गरेनन्, होस्टलमा राखिदिए । घर आउदा पनि ख्यालै गरेनन्’–उनले आफ्नो पीडा पोखे–‘पैसा त दिन्थे तर त्यो पैसालाई कसरी सहीरुपमा सदुपयोग गर्ने भनेर सिकाएनन् । पैसा नै सबथोक हो भने । अनि, म बिग्रिए ।’
ती युवकले आफ्नो कहानी नसकिदै सडक बालक आइपुग्छन् । कान्छी आमा र बाउको कुटाइ सहन नसकेर आफु सडकमा आउनु परेको पीडा पोख्छन् । अर्का बाल हकर पत्रिका बाड्दै आउछन्, र जान्छन् । नवकलाकारहरुले ‘अध्याँरो सुरुङभित्र’ नाटक मञ्चन गर्दै शहरिया अभिभावकहरुले आफ्ना सन्तानलाई उचित माया, ममता र सँस्कार नदिदा उनीहरु गलत बाटोमा हिडिरहेको सामाजिक यथार्थतालाई पस्किएका थिए । अन्त्यमा, पुर्नस्थापना गृहका सञ्चालक(सुवर्ण पलिखे) टोल छिमेकका दुव्र्यनीहरुलाई घृणा नगर्न आग्रह गर्दै भन्छन्–‘उनीहरुलाई घृणा होइन, माया प्रेम दिउँ । पुर्नस्थापना गृहमा लगेर उपचार गरौं । नत्र अध्याँरो सुरुङबाट उनीहरु कहिल्यै निस्कन सक्दैनन् ।’ आरम्भका अध्यक्ष गोपाल देवानले लेखेको नाटकको निर्देशन प्रविण राईले गरेका थिए । नाटकमा अग्रज कलाकार सुवर्ण पलिखेसँगै नवकलाकारहरु शान्तिराम राई, सविना राई, तीथराज बिक, सन्देश क्षेत्री र कमानसिंह याम्फुको अभिनय थियो । नवकलाकारहरुको अभिनयको प्रसंसा गर्दै मन्तव्यको क्रममा भाषाविद डा.न्यौपानेले भने–‘मेरो विद्यार्थीले कुटाई खाएको देख्या मन दुख्यो, र उ त्यस्तो होइन भने । तर, अभिनय रहेछ, थाहै पाइन । यही हो नाटकको शक्ति र सौन्दर्य ।’
औपचारिक कार्यक्रम सकिएपछि आरम्भका अग्रज रंगकर्मीहरुले संवादविहिन(मुक) नाटक ‘हस्तान्तरण’ मञ्चन गरेका थिए । उक्त नाटकले नेपालको विकृति, विसंगतियुक्त राजनीतिलाई तिखो ब्यङ्ग्य प्रहार ग¥यो । संवाद विना नै प्रतिकात्मक अभिनयबाट नेताहरुले जनतालाई विकृति, विसंगतिबाहेक केही पनि नदिएको छर्लङ्ग पारे । जनताले दुःख, पीडा पाइरहदा पनि पत्रिका पढेर रमाउने नागरिक समाजको भुमिका समाजमा पनि रमितेबाहेक केही नभएको नाटकले टिप्पणी ग¥यो । ‘नेपालको राजनीतिले जनतामा विकृति, विसंगति सार्नेबाहेक केही गरेन, नागरिक समाजको पनि भुमिका रमिता बन्नुमात्रै रह्यो’–नाटकको सन्देश प्रष्ट्याउदै अध्यक्ष देवानले भने । नाटकमा अध्यक्ष देवान, पानस गुरुङ, ज्योति राई, प्रविण राई, सुर्वण पलिखे, राजन दाहाल, कृष्ण तिम्सिना र विना मोक्तानको अभिनय थियो । रंगकर्मी सचिन क्षेत्रीले परिकल्पना गरेको नाटकको निर्देशन राजन दाहालले गरेका हुन् ।
...........................
कार्यक्रमका प्रमुख अतिथि एवं वरिष्ठ लोकगायक एल.पी.जोशीले कलाकारहरुको लागि अरु कसैले नबोलिदिने भन्दै कलाकारहरुले नै एकजुट भएर बोल्नुपर्ने बताए । उनले जीवीत एवं मृत्यु भइसकेका भएपनि अग्रज कलाकारहरुलाई कला क्षेत्रले भुल्न नहुने बताए । नाट्यकर्मी महासंघका क्षेत्रीय संयोजक विशाल भण्डारीले रंगकर्मीहरुले समाजलाई रंगकर्मबारे बुझाउन नसकेको भन्दै वृहत मोर्चा बनाएर अघि बढ्न आवश्यक भएको बताए । सबैको साझा मुद्दा बनाएर समाजको पीडालाई रंगकर्मीहरुले बोक्न सकेमात्र समाजले बुझ्ने उनको जिकिर थियो ।
भाषाविद् डा. टंक न्यौपानेले धरानमा रंगकर्मको पुर्नजागरण भएको उल्लेख गर्दै जुनसुकै नाट्य समुहमा भएपनि रंगकर्मीहरु रंगकर्मको विकास र उत्थानको लागि एकजुट हुनआवश्यक रहेकोमा जोडदिए । आरम्भका सल्लाहकार एवं युन एन कलेजका प्रिन्सिपल डम्बर तुम्बापोले धरानमा थिएटर हलको खाँचो रहेको औल्याउदै आफुलेसक्दो आर्थिक, भौतिक सहयोग गर्ने प्रतिवद्धता जनाएका थिए ।
‘साला पाकेटमार’ भन्दै एक युवालाई अर्कोले कुट्न थाले । औपचारिक कार्यक्रमको बीचमा अचानक युवाहरु झगडा गर्दै पुगेपछि हलमा सन्नटा छायो । खासमा के भएको हो भनेर शुरुमा त कसैले भेऊ नै पाएनन्, सबै स्तब्ध बने । कुटाई खाने पाकेटमार युवा कार्यक्रममा आतिथ्यता ग्रहण गरिरहेका भाषाविद् डा.टंक न्यौपानेका विद्यार्थी रहेछन् । पाकेटमार ती युवकको बचाउ गर्दै डा.न्यौपानेले भने–‘ए भाई, ऊ त्यस्तो होइन ।’ तर, उनको आग्रह सुनुवाई भएन ।
ती दुई युवाबीच जब दोहोरो संवाद शुरु भयो, अनि मात्र रहस्य खुल्यो । ती युवा त आरम्भका नव कलाकारहरु पो रहेछन् । धनी परिवारका छोरा आमा बुबाको माया र सही हेरविचार नपाएर लागुऔषध दुव्र्यसनमा फसेका रहेछन् उनी । लागुऔषधको लतले उनलाई अन्ततः पाकेटमार बन्न बध्य बनाएको रहेछ । ‘हो, म दुव्र्यसनी हुँ । आमा बुबाले माया ममता र सँस्कार दिएको भए यस्तो हुन्न थे । मलाई केयर गरेनन्, होस्टलमा राखिदिए । घर आउदा पनि ख्यालै गरेनन्’–उनले आफ्नो पीडा पोखे–‘पैसा त दिन्थे तर त्यो पैसालाई कसरी सहीरुपमा सदुपयोग गर्ने भनेर सिकाएनन् । पैसा नै सबथोक हो भने । अनि, म बिग्रिए ।’
ती युवकले आफ्नो कहानी नसकिदै सडक बालक आइपुग्छन् । कान्छी आमा र बाउको कुटाइ सहन नसकेर आफु सडकमा आउनु परेको पीडा पोख्छन् । अर्का बाल हकर पत्रिका बाड्दै आउछन्, र जान्छन् । नवकलाकारहरुले ‘अध्याँरो सुरुङभित्र’ नाटक मञ्चन गर्दै शहरिया अभिभावकहरुले आफ्ना सन्तानलाई उचित माया, ममता र सँस्कार नदिदा उनीहरु गलत बाटोमा हिडिरहेको सामाजिक यथार्थतालाई पस्किएका थिए । अन्त्यमा, पुर्नस्थापना गृहका सञ्चालक(सुवर्ण पलिखे) टोल छिमेकका दुव्र्यनीहरुलाई घृणा नगर्न आग्रह गर्दै भन्छन्–‘उनीहरुलाई घृणा होइन, माया प्रेम दिउँ । पुर्नस्थापना गृहमा लगेर उपचार गरौं । नत्र अध्याँरो सुरुङबाट उनीहरु कहिल्यै निस्कन सक्दैनन् ।’ आरम्भका अध्यक्ष गोपाल देवानले लेखेको नाटकको निर्देशन प्रविण राईले गरेका थिए । नाटकमा अग्रज कलाकार सुवर्ण पलिखेसँगै नवकलाकारहरु शान्तिराम राई, सविना राई, तीथराज बिक, सन्देश क्षेत्री र कमानसिंह याम्फुको अभिनय थियो । नवकलाकारहरुको अभिनयको प्रसंसा गर्दै मन्तव्यको क्रममा भाषाविद डा.न्यौपानेले भने–‘मेरो विद्यार्थीले कुटाई खाएको देख्या मन दुख्यो, र उ त्यस्तो होइन भने । तर, अभिनय रहेछ, थाहै पाइन । यही हो नाटकको शक्ति र सौन्दर्य ।’
औपचारिक कार्यक्रम सकिएपछि आरम्भका अग्रज रंगकर्मीहरुले संवादविहिन(मुक) नाटक ‘हस्तान्तरण’ मञ्चन गरेका थिए । उक्त नाटकले नेपालको विकृति, विसंगतियुक्त राजनीतिलाई तिखो ब्यङ्ग्य प्रहार ग¥यो । संवाद विना नै प्रतिकात्मक अभिनयबाट नेताहरुले जनतालाई विकृति, विसंगतिबाहेक केही पनि नदिएको छर्लङ्ग पारे । जनताले दुःख, पीडा पाइरहदा पनि पत्रिका पढेर रमाउने नागरिक समाजको भुमिका समाजमा पनि रमितेबाहेक केही नभएको नाटकले टिप्पणी ग¥यो । ‘नेपालको राजनीतिले जनतामा विकृति, विसंगति सार्नेबाहेक केही गरेन, नागरिक समाजको पनि भुमिका रमिता बन्नुमात्रै रह्यो’–नाटकको सन्देश प्रष्ट्याउदै अध्यक्ष देवानले भने । नाटकमा अध्यक्ष देवान, पानस गुरुङ, ज्योति राई, प्रविण राई, सुर्वण पलिखे, राजन दाहाल, कृष्ण तिम्सिना र विना मोक्तानको अभिनय थियो । रंगकर्मी सचिन क्षेत्रीले परिकल्पना गरेको नाटकको निर्देशन राजन दाहालले गरेका हुन् ।
...........................
रंगकर्मीहरुबीच वृहत मोर्चामा जोड
रंगकर्मको विकासको लागि वृहत मोर्चा तथा एकता हुनुपर्नेमा कलाकार एवं रंगकर्मीहरुले जोडदिएका छन् । ५५ औं विश्व रंगमञ्च दिवसको अवसमा धरानमा आयोजित रंग संगोष्ठीमा वक्ताहरुले रंगकर्मीहरुबीच एकताको धारणा व्यक्त गरेका हुन् ।कार्यक्रमका प्रमुख अतिथि एवं वरिष्ठ लोकगायक एल.पी.जोशीले कलाकारहरुको लागि अरु कसैले नबोलिदिने भन्दै कलाकारहरुले नै एकजुट भएर बोल्नुपर्ने बताए । उनले जीवीत एवं मृत्यु भइसकेका भएपनि अग्रज कलाकारहरुलाई कला क्षेत्रले भुल्न नहुने बताए । नाट्यकर्मी महासंघका क्षेत्रीय संयोजक विशाल भण्डारीले रंगकर्मीहरुले समाजलाई रंगकर्मबारे बुझाउन नसकेको भन्दै वृहत मोर्चा बनाएर अघि बढ्न आवश्यक भएको बताए । सबैको साझा मुद्दा बनाएर समाजको पीडालाई रंगकर्मीहरुले बोक्न सकेमात्र समाजले बुझ्ने उनको जिकिर थियो ।
भाषाविद् डा. टंक न्यौपानेले धरानमा रंगकर्मको पुर्नजागरण भएको उल्लेख गर्दै जुनसुकै नाट्य समुहमा भएपनि रंगकर्मीहरु रंगकर्मको विकास र उत्थानको लागि एकजुट हुनआवश्यक रहेकोमा जोडदिए । आरम्भका सल्लाहकार एवं युन एन कलेजका प्रिन्सिपल डम्बर तुम्बापोले धरानमा थिएटर हलको खाँचो रहेको औल्याउदै आफुलेसक्दो आर्थिक, भौतिक सहयोग गर्ने प्रतिवद्धता जनाएका थिए ।
Comments
Post a Comment