प्रकाश बुढाथोकीलाई पटनालीमा सम्मान(फोटोफिचर)

धरान । नेपाललाई २३ बर्षपछि साग फुटबलमा स्वर्ण पदक दिलाउन महत्वपुर्ण भुमिका खेलेका राष्ट्रिय खेलाडी प्रकाश बुढाथोकीलाई आइतबार उनको गाउँ धरान २७ स्थित पटनालीमा भव्य सम्मान गरिएको छ । आइतबार घर पुगेका प्रकाशलाई वडा नागरिक मञ्च, विष्णु स्पोर्टिङ क्लब, ज्वालामुखी माविसँगै गाउलेहरुले संयुक्तरुपमा अबिर, फुलमाला लगाएर सम्मानसहित गाउँ परिक्रमा गराए ।

विष्णु स्पोर्टिङले उनलाई नगद १० हजारसमेत प्रदान गरेको थियो । उनको आमा बुबा, दिदी बहिनीलाई पनि गाउँलेबाट उतिकै सम्मान गरिएको थियो । गाउँ परिक्रमा पनि उनलाई सम्मान पत्र पनि प्रदान गरिएको थियो । अरु बेला उनी तत्कालीन विष्णुपादुका गाविसको पटनालीस्थित घरमा आउनु जानु समान्य हुन्थ्यो । उनको परिचय एक फुटबल खेलाडीकोरुपमा मात्रै थियो । केही दिन यता भने अभिभावकसँगै पुरै गाउँलाई उनको आगमनको तीब्र प्रतिक्षा थियो । प्रकाश घर आउने खबरले आइतबार गाउँमा रौनक छायो ।
बिहानैदेखि गाउँलेहरु उनको स्वागतमा ब्यानर, फुलमाया र अबिर बोकेर तम्तयार थिए । घरको आँगन टेक्नै नपाई बुढाथोकीलाई छरछिमेक र गाउँलेहरुले भव्य स्वागत गरे । ‘आफ्नै गाउँमा यस्तो स्वागत, सम्मान पाउदा ज्यादै खुशी छुँ । यही ठाउँबाट मैले फुटबल खेल्न थालेको हो’–घर नजिकैको स्कुलको मैदानतर्फ इंगित गर्दै बुढाथोकीले भने । उनको घर धरान बजारबाट करिब ४ किलोमिटर पश्चिम वडा नम्बर २७ मा पर्छ । विष्णुपादुका गाविस गत बर्ष समायोजन भएपछि पटनाली पनि धरान उपमहानगर भएको हो ।

१२ औं दक्षिण एसियाली खेलकुद(साग) फुटबलको फाइनलमा दर्शनीय फ्रिकिक गोल गर्नुका साथै बुढाथोकीको पासमा नवयुगले दोस्रो गोल गर्दै नेपाललाई २३ बर्ष यता स्वर्ण दिलाएपछि प्रकाशसँगै यो गाउँ चर्चाको शिखरमा छ । कुनै समय फुटबल मात्रै खेलेको देखेर छोरा बिग्रिने भो भनेर चिन्ता लिने आमा बुबालाई पनि यतिबेला गौरव महसुस भइरहेको छ । नेपाली सेनाबाट अवकाश पाइसकेका कमल र सुशिला बुढाथोकीका एक्लो छोरा हुन् प्रकाश । साग पछि छोराको कारण दुवैलाई बधाईको ओइरो छ । ‘खुशीको सिमा नै छैन । बधाई आको आएकै छ । चिनजान नभए पनि तपाईको छोराले देशकै गौरव बढायो भन्दै बधाई दिइरहनुभएको छ’–खुशी हुदै आमा सुशिलाले भनिन् ।

                                   मोजा(जुराफ)को फुटबल खेल्थे प्रकाश

प्रकाशको घरको आगन र उनी पढ्ने ज्वालामुखी माविको मैदान सँगै थियो । त्यही मैदानमा मोजाको वल खेल्दै प्रकाश हुर्किएका थिए । कक्षा ८ सम्म ज्वालामुखीमा पढेका प्रकाशको पढाईमा भन्दा ध्यान फुटबल खेल्नुमा जान्थ्यो । विद्यालयका प्रअ एवं प्रकाशका मामा भरत अधिकारीका अनुसार त्यतिबेला प्रकाश मोजाको वल बनाएर खेल्ने गर्थे । ‘थोत्रो मोजा देख्नै नहुने, भाञ्जा बटुल्न थालिहान्थ्यो’–अधिकारीले विगतको स्मरण गर्दै भने–‘क्लासमा केही सर नआउदा मोजाको वल झिकेर खेल्न थालिहाल्ने । एक पटक त अति नै भएर झापु नै हानिदिए ।’
बुबा कमलका अनुसार करिब ४ बर्षको उमेरदेखि नै प्रकाश फुटबल खेलप्रति असाध्यै लगाव थियो । छोराले जतिबेला पनि गोल मात्रै खेलेको देखर जिन्दगी यतिकै बिताउने भो भन्दै उनी चिन्तित बन्थे । तर, जति गर्दा पनि फुटबलबाट टाढिन नसकेपछि उनले छोरालाई फ्रि छोडिदिए । ‘स्कुलको मैदान आगनमै थियो, जतिबेला पनि गोल मात्रै खेलिबस्थ्यो’–बुबा कमलले भने–‘कैले कही त राती ३, ४ बजे नै उठेर पनि खेल्न थाल्थ्यो । पछि केही नलागेर फ्रि छोडिदिए ।’

                                                         घरै थर्किने गरी उफ्रियौ

साग फुटबलको फाइनल खेल हुदै गर्दा प्रकाशको घरमा छरछिमेक सबै जम्मा भएर हेर्दै थिए । भारतले एक गोल गरेपछि सन्नटा छायो । नेपालको फ्रिकिकको मौका पाउदा प्रकाशको प्रहार गोलमा परिणत हुनुअघि कमल र सुशिला दुवैको मुटु ढक्क रोकियो । तर, जब भारतको गोलकिपरलेसमेत भेउ नै नपाउने गरी जाली चुम्यो, घर नै थर्किने गरी सबै उफ्रिए । ‘त्यो फ्रि किक त गजबै लाग्यो । हामी कोठामा थुप्रै जना बसेर हेरिरहेका थियौं । गोल भएपछि त घरै थर्किने गरी उफ्रियौ’–प्रकाशले फ्रिकिकबाट गोल गरेको क्षण सम्झदै कमलले भने । त्यो गोल भएपनि बराबरी मात्रै भएकोले नेपालले जित्छ कि जित्दैन भन्ने चिन्ता थियो । जब प्रकाशकै पासमा नवयुगले गोल गरे, त्यसपछि मात्रै नेपालले जित्छ भनेर आशा पलाएको उनले बताए ।

                                       सानैमा वेष्ट प्लेयर

प्रकाशले फुटबलमा सानै उमेरदेखि सम्भावना देखाएका थिए । उनको खेल सानैमा पनि राम्रो थियो । ज्वालामुखीका प्रअ अधिकारीका अनुसार धरानका इन्द्र मानन्धरको सहयोगमा प्राविस्तरीय धीरेन्द्रनाथ तरफदार स्मृति फुटबल आयोजना हुन्थ्यो । प्रकाशलाई खेलप्रति रुचि जगाइदिन त्यो प्रतियोगिताको महत्वपुर्ण हात छ । प्रकाशले कक्षा ३ देखि ५ सम्म पढ्दा खेलेको सबै प्रतियोगिता जितेका थिए भने प्रत्येक खेलका म्यान अफ दि म्याच र उत्कृष्ट खेलाडीको पुरस्कार पनि पाउथे ।
सानैदेखि राम्रो खेल भएर उनी जिल्लास्तरको प्रतियोगिताहरुमा खेल्ने मौका पाए । ए डिभिजन क्लब फ्रेण्डस क्लबमा ट्रायल दिएर ०६७ मा लिग खेल्दा उनको उमेर मात्र १७ बर्षको थियो । उनी अहिले थ्री स्टार क्लबमा आवद्ध छन् । ‘म एक दिन फुटबलमा राम्रो खेलाडीकोरुपमा चिनिन चाहन्थे, अहिले सबैबाट बधाई पाइरहेको छु । खुशी छु । अझै फुटबलमा धेरै गर्नु बाकी छ’–२२ बर्षे प्रकाशले भने ।